Reislessen

Dit was mijn reis en ik was degene die verantwoordelijk was om er een onvergetelijke ervaring van te maken.

Ik dacht dat ik al leefde met deze mindset, maar kwam er op reis achter dat ik me thuis toch nog best veel liet beïnvloeden door de (mogelijke) mening van anderen.

Op reis ken je de mensen die je ontmoet minder goed, waardoor het makkelijker is om je minder van anderen aan te trekken. Dit vond ik heel verhelderend.

Mensen die mij goed kennen weten dat ik dol ben op plannen. Ik verbaasde mezelf dan ook toen ik op een gegeven moment naar nieuwe plekken reisde, zonder van tevoren een slaapplaats te regelen.

Ik ging steeds meer de vrijheid waarderen die gepaard ging met het leven van dag tot dag. Ik checkte wel altijd van tevoren óf er überhaupt een slaapplaats was in de dorpen waar ik heen ging.

Voordat ik op reis ging was ik bang dat ik beroofd zou worden. En dat gebeurde. In een hostel had iemand geld van mij gestolen (dat ik rond had laten slingeren, omdat ik iets té relaxt was geworden…). Gelukkig was dit aan het einde van mijn reis. Toen ik al ontdekt had dat alles altijd goed komt.

Dus toen ik werd bestolen, was dat even kut, maar ik kon het in perspectief plaatsen. Ik was dankbaar dat er alleen een klein geldbedrag weg was. Ik verkaste naar een ander hostel om me veiliger te voelen. En ik nam me voor om weer wat voorzichtiger met mijn spullen om te gaan. En dat was ’t. En dat is zo’n veel fijnere manier om tegen de dingen aan te kijken dan hoe ik dat gewend was te doen.

Als ik voor vertrek aan mensen vertelde dat ik solo ging backpacken, keken sommigen mij angstig aan. Alleen, wat eng en al helemaal als vrouw!

Als er iets is wat je niet bent als je aan het backpacken bent, dan is het wel alleen. Er zijn zoveel andere backpackers, dat er altijd wel iemand is om mee op te trekken.

Maar daar moet je wel moeite voor doen. En daar had ik nog wel eens moeite mee. Ik moest me bewust openstellen voor anderen en mensen aanspreken, maar ik ontmoette altijd nieuwe mensen.

Ook kan ik het alleen reizen goed waarderen, omdat ik dan kan doen wat ik wil. Maar ik kwam erachter dat samen reizen niet per se betekent dat je niet kunt doen wat je zelf wilt. Heel vaak ontmoet je namelijk mensen die hetzelfde leuk vinden als jij! En hoe leuk is het om bijvoorbeeld samen een vulkaan te beklimmen en te genieten van het uitzicht.

Meestal scheiden jullie wegen vanzelf, als de één bijvoorbeeld al een vliegticket had geboekt voor de volgende bestemming. En je kunt het natuurlijk altijd aangeven wanneer je er weer behoefte aan hebt om alleen te reizen.

In een ander blog las ik dat onderhandelen over prijzen op reis ervoor zorgt dat je ook op andere fronten meer durft op te komen voor jezelf. Ik ervaarde dat precies zo!

Op een gegeven moment weet je in een land namelijk wat een normale prijs is voor vervoer, eten, of een overnachting. De prijzen liggen alleen nooit vast en een local zal (bijna) altijd een hogere prijs van jou vragen dan van een local. Als je niet onderhandelt en overal mee in zee gaat, weet je zeker dat je aan het einde van je reis bankroet bent.

Waar ik het eerst ongemakkelijk vond, kreeg ik er later plezier in om te onderhandelen. En ik merkte dat ik als gevolg hiervan ook in andere situaties eerder voor mezelf opkwam dan ik voorheen deed.

Doordat ik op reis steeds meer met de dag leefde, geen verplichtingen had en continu buiten was, leefde ik veel meer in een flow. Dit zorgde ervoor dat ik meer ging luisteren naar mijn onderbuikgevoel, dan alleen naar mijn emotie of verstand.

Als je alleen handelt op basis van je emoties kun je diepe pieken en dalen ervaren. Maar als je alleen handelt met je verstand, kan dit betekenen dat je dingen doet die je geen goed gevoel geven. Je intuïtie, je onderbuikgevoel, is de balans tussen emotie en verstand. En hiernaar luisteren zorgt ervoor dat je in balans blijft.

Bijvoorbeeld toen ik wisselde van hostel toen ik me niet meer veilig voelde nadat er geld van me gestolen was. Het gaf rust om ergens anders te slapen en ik kon weer genieten van de rest van mijn reis.

Niets op reis herinnert je aan thuis, alleen jijzelf en je gedachtes en herinneringen. En omdat je meerdere maanden ver weg van huis bent, kun je letterlijk en figuurlijk vanaf een afstandje naar je leven kijken.

Ik deed dit met name tijdens het scooter rijden, snorkelen en wandelen (of hiken, zoals alle backpackers dit noemen). Op al deze momenten dacht ik heel veel na. Niet zoals thuis: een wilde molen aan gedachtes die alle kanten op schieten. Nee, rustig, beschouwend en niet oordelend. Ik hoefde er ook niet meteen iets mee, want thuis was nog zo ver weg.

Dit was heel prettig en verhelderend. Weg zijn van huis en de dagelijkse sleur en verplichtingen deed me inzien wat ik fijn, leuk, ontspannend en belangrijk vind.